Defibrylacja dzieci – jak prawidłowo przeprowadzić akcję ratunkową?
W przypadku zatrzymania krążenia u dzieci, podobnie jak u dorosłych, kluczowe jest jak najszybsze podjęcie działania, aby zwiększyć szanse na przeżycie. Warto pamiętać, że procedura resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u dzieci różni się nieco od tej stosowanej u dorosłych, a defibrylacja wymaga specjalistycznego podejścia. Poniżej przedstawiamy szczegóły, jak prawidłowo przeprowadzić defibrylację dziecka oraz jakie różnice występują w porównaniu do dorosłych.
1. Pierwsze kroki w przypadku braku reakcji dziecka
Jeżeli dziecko nie reaguje na bodźce i nie wyczuwamy oddechu, należy natychmiast przystąpić do udrożnienia dróg oddechowych. W tym celu należy przechylić głowę dziecka do tyłu, unieść podbródek i sprawdzić, czy oddech powrócił. Jeżeli dziecko nadal nie oddycha, przystępujemy do kolejnych kroków resuscytacji.
2. Różnice w procedurze RKO dla dzieci
W przypadku dzieci jednym z najistotniejszych elementów, które różnią procedurę od resuscytacji dorosłych, jest konieczność przeprowadzenia w pierwszej kolejności pięciu oddechów ratowniczych. Te oddechy mają na celu dotlenienie organizmu dziecka, który może być niedotleniony w wyniku zatrzymania krążenia. Po wykonaniu pięciu oddechów, ponownie sprawdzamy, czy dziecko zaczęło oddychać. Jeśli dziecko wciąż nie ma oddechu lub oddycha z trudem (mniej niż dwa oddechy w ciągu 10 sekund), rozpoczynamy resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO). U dzieci należy wykonywać uciśnięcia klatki piersiowej w tempie 100-120 na minutę, uciskając na głębokość około 1/3 przednio-tylnej głębokości klatki piersiowej.
3. Brak badania tętna
W przypadku udzielania pierwszej pomocy nie sprawdzamy tętna, gdyż technika ta opóźnia rozpoczęcie RKO, a także może wprowadzać w błąd, sugerując, że pacjent ma tętno, gdy w rzeczywistości może to być zatrzymane. Badanie tętna pozostaje w gestii wykwalifikowanego personelu medycznego lub ratowników, którzy prowadzą ratowanie życia w ramach bardziej zaawansowanej opieki.
4. Podłączenie defibrylatora AED
Defibrylacja jest kluczowym etapem w ratowaniu życia dziecka w przypadku nagłego zatrzymania krążenia. Należy pamiętać, że przed użyciem defibrylatora AED musimy upewnić się, że mamy dostęp do elektrod pediatrycznych. Dla dzieci od 1 do 8 roku życia stosuje się elektrody dostosowane do mniejszej energii impulsu (50 J), co jest bardzo ważne, ponieważ stosowanie pełnej energii impulsu, jak w przypadku dorosłych, mogłoby być niebezpieczne dla małego organizmu. Ponadto elektrody pediatryczne powinny być umieszczane w specjalnej lokalizacji – przednio-tylnej, co oznacza umieszczenie jednej elektrody na plecach dziecka, a drugiej na przedniej części klatki piersiowej.
5. Defibrylacja u dzieci powyżej 8. roku życia
W przypadku dzieci, które mają więcej niż 8 lat lub ważą powyżej 25 kg, defibrylator AED powinien zostać użyty w sposób analogiczny do tego, jak u dorosłych pacjentów – tzn. stosujemy standardowe elektrody i energię impulsu. W tym przypadku nie ma konieczności stosowania elektrod pediatrycznych, ponieważ energia 50 J jest już odpowiednia dla większych dzieci.
6. Analiza rytmu serca
Po podłączeniu elektrod defibrylator automatycznie przeprowadzi analizę rytmu serca dziecka. Jeśli wykryje rytm, który może zostać przywrócony za pomocą defibrylacji, urządzenie wyda odpowiedni komunikat i zaproponuje podanie impulsu elektrycznego. Warto pamiętać, że nie każde zatrzymanie krążenia wymaga defibrylacji. Oprócz hipoksji (niedotlenienia), inne przyczyny mogą obejmować hipowolemię (niedostateczną ilość krwi wskutek krwawienia) lub hipotermię (obniżenie temperatury ciała poniżej 35°C). Defibrylator pomoże zdecydować, czy podanie impulsu elektrycznego jest konieczne, czy też należy kontynuować resuscytację.
7. Kontynuacja resuscytacji
Po podaniu impulsu elektrycznego, kontynuujemy resuscytację, jeśli dziecko nie odzyskało normalnego rytmu serca. Ważne jest, aby prowadzić RKO aż do przybycia wykwalifikowanego personelu medycznego, który przejmie dalsze leczenie.